Nowa książka dr Jakuba Koska nt. Metal Studies w perspektywie medioznawczej i kulturowej

Zachęcamy do lektury książki, współpracownika Ośrodka Badań nad Mediami, dr Jakuba Koska nt. Metal studies w perspektywie medioznawczej i kulturowej.

 

Szczegóły tego projektu znajdują się poniżej:
Spis treści
Wprowadzenie
1. (auto)biograficznych narracjach transmedialnych na przykładzie twórców anglosaskich
1.1 Wybrane aspekty badań narracji (auto)biograficznych
1.2 Jestem wariatem od urodzenia! John Ozzy Osbourne
1.3. Głos prekursora heavymetalowego brzmienia. Tony Iommi
1.4. Skazany na rocka. Ian Lemmy Kilmister
1.5. Alternatywny scenariusz biografii. Ciągle żywy Jason Becker

2. W kręgu tekstów interlokucyjnych polskich muzyków rockowych
2.1 Narracje (auto)biograficzne jako zagadnienie Metal Music Studies
2.2 Jezus z Bochni – Marek Piekarczyk
2.3 Wolnościowe Zwierzenia Kontestatora a teksty utworów grupy TSA
2.4 Nie jestem papieżem, czyli Spowiedź heretyka Adama Nergala Darskiego

3.W uniwersum rockowych (auto)biograficznych opowieści transmedialnych
3.1 Gatunek – słowo – ikonografia – music videos
3.2 Biografia – występy telewizyjne i filmowe – rockumentary
3.3 Fan art w perspektywie transmedialności rocka
3.4 Twórca rockowy w teatrze codzienności
Zakończenie
Nota bibliograficzna
Bibliografia
Filmografia
Netografia

W Recenzji profesora Wojciecha Burszty czytamy:

„Autor dokonuje dość skondensowanego […] przeglądu pola badań nad rockiem i metalem w humanistyce krajowej i międzynarodowej, wskazując na pola dotąd – zwłaszcza w kraju – słabo lub w ogóle nierozpoznane […]. Praca opowiada o dość szczególnym momencie w historii kultury rockowej, kiedy pokolenie jej twórców zbliża się lub przekroczyło siedemdziesiąty rok życia i zaczyna podsumowywać kilkadziesiąt lat kariery i życia osobistego, także na tle wszystkich zmian, jakie dokonały się w powojennej kulturze europejskiej. Narracje autobiograficzne twórców omawianych w dysertacji to także opowieści o szeroko rozumianej kontrkulturze i kontestacji, walce o autonomię, dojrzewaniu, wzlotach i upadkach, ułożone zawsze w pewien, rozpoznany przez autora, wzór narracyjny.
Autor od samego początku konsekwentnie prowadzi swój wywód, umiejętnie łączy decyzje teoretyczno-metodologiczne z interpretowanym materiałem, dba o szczegół i wiarygodność faktograficzną […]. Można wręcz powiedzieć, że opracowanie przeciera nowy szlak w refleksji nad muzyką rockową jako sferą pamięci komunikatywnej i kulturowym aglomeracie symboliczno-znaczeniowym. Rozważania dowodnie pokazują, że kultura rocka to struktura długiego trwania, na równi intencjonalna i stanowiąca element metakultury symultaniczności, w jakiej wszyscy jesteśmy w jakiś sposób zatopieni w XXI wieku.”